Michiel van der Vlist, PA0MMV

Herfstschraalte

Zondag 22 november 2008.

Twee jaar minus twee maanden geleden schreef ik over lentekriebels. Nu schrijf ik over de tegenhanger van de lente, de herfst en niet alleen omdat "herfstschraalte" één van de zeldzame woorden in het Nederlands is waar je acht medeklinkers achter elkaar aantreft.

Eigenlijk is het wat laat om over de herfst te schrijven. Waar bij mijn eerste stukje de lente vroeg inzette, is de natuur nu ook vroeg, het is al bijna winter. Meteorologisch gezien pas over een week en een dag en astronomisch over een kleine maand, maar als ik nu naar buiten kijk zie ik sneeuw en geen herfstkleuren meer.

Maar niet alleen weerkundig is het herfst. Ook in de economie is de zomer voorbij. Als je het nieuws aanzet of de krant opslaat, is er elke dag wel wat te melden over de financiële crisis die als een tsunami over de wereld raast. De reële economie wordt nu ook geraakt zeggen de deskundigen. Maar behalve dat de prijs van de benzine aan de pomp wat gedaald is, merk ik daar eigenlijk nog niet zo heel veel van. Vooralsnog draait het leven gewoon door. Gisteren was ik op een beurs voor verzamelaars. Je zou verwachten dat als het slecht gaat, gezien de volstrekte overbodigheid ervan, dat één van de dingen is, die als eerste zou instorten. Maar niks van te merken, volop activiteit. En niks kleine prijsjes.

Toevallig viel mijn oog op een stuk jeugdsentiment. Toen ik nog jong genoeg was om in Sinterklaas te geloven, maar oud genoeg om met autotjes te spelen zonder ze direct stuk te maken, kreeg ik van Sinterklaas - daarbij geholpen door mijn grootmoeder - een auto cadeau. Niet zo maar een autotje, maar ééntje die echt kan rijden. Een Porsche cabriolet van het Merk Distler, type JD7500. Er gaat een platte batterij in en als je het sleuteltje in het contact steekt gaat het motortje lopen. Het pookje van de versnelling kent vier standen: vrij, achteruit en twee versnellingen vooruit. Je zet hem in z'n één en daar gaat ie. Het stuurtje doet het ook echt. Ik schrijf in de tegenwoordige tijd omdat ik hem nog steeds heb. Ik was er heel blij mee destijds, ik heb er veel mee gespeeld. Zo blij dat hij meer dan een halve eeuw opruim- en weggeefacties heeft overleefd.

En wat zie ik daar op die beurs? Precies dezelfde auto! Vraagprijs 850 Euro. Toegegeven, hij was in iets betere conditie dan de mijne. Ik was in mijn kinderjaren geen slechte chauffeur, maar een paar krasjes en deukjes waren toch niet te vermijden. Die daar op de beurs was nagenoeg schadevrij. Maar toch, als mensen 850 Euro over hebben voor een oud stuk speelgoed kan het toch niet echt slecht gaan, denk je zo. Verleden jaar zou ie nog 1200 Euro opgebracht hebben, voegde de aanbieder nog ongevraagd toe. Ah, de credietcrisis vulde ik in. Nee, hoor, daar komt het niet door, het komt doordat er goedkope replicas op de markt komen. Met andere woorden; die dingen zijn zo gewild dat er een markt voor namaak is ontstaan. En zolang dat nog allemaal doorgaat, denk ik dat het met die recessie nog wel meevalt.

Waar ik dan weer met gemengde gevoelens tegenaan kijk. De monden zijn vol over de wenselijkheid van economische groei, als er niet ieder jaar minimaal zoveel procent bij komt, is het niet goed. Maar iedereen die met succes de HAVO heeft afgerond zou toch moeten kunnen begrijpen dat een systeem dat alleen kan blijven draaien als het exponentieel groeit, op termijn moet vastlopen. En wie zijn ogen opent kan het ook zien. Ik hoef het echt niet nog eens op te sommen denk ik. Wat mij betreft mogen we met z'n allen best een tandje terug. Wat mij betreft mogen de huizenprijzen best een beetje zakken. Ik heb aan die torenhoge prijs van een huis pas wat als ik ophoud met wonen en dat moment wil ik nog heel lang voor mij uit schuiven. Tot dan betaal ik alleen maar veel belasting. En zou het niet prachtig zijn als er wat minder files waren in onze parel op de heuvelrug? Zou het niet mooi zijn als wanneer je s'nacht omhoog keek de sterren ziet en niet alleen maar vliegtuigen. En de melkweg omdat het ècht donker is?

Ik wacht met spanning op de terugkeer van de krokusjes. Sneeuw vind ik alleen nog maar leuk met Kerstmis. De meteorologische herfst en winter kunnen mij niet kort genoeg duren. Maar als de economische herfstschraalte wat langer aan zou houden, zou ik dat niet zo heel erg vinden.

m, van der vlist ubink | 25-11-2008 15:22

Terug naar overzicht columns

Stuur mij een e-mail

Home page English
Home page Nederlands

Laatst bijgewerkt 25 november 2008.
Deze website gebruikt unicode (utf-8)
© 2008, Michiel van der Vlist